Malowanie farbami olejnymi wyróżnia się niezwykłą wyrazistością kolorów oraz zadowalającą obróbką liniową i wyrazistymi efektami. Wiąże się to z naturą samych farb olejnych, składają się one z pigmentów zawieszonych w wysychających olejach. Farby olejowe artystów wykonywane są poprzez mieszanie suchych pigmentów proszkowych z wyselekcjonowanym rafinowanym olejem lnianym do konsystencji pasty sztywnej i mielenie jej poprzez silne tarcie w walcowniach stalowych, dzięki czemu pigmenty zachowają  swoje kolory.  Standardową podporą dla malarstwa olejnego jest płótno wykonane z czystego europejskiego lnu o mocnym, ścisłym splocie. Płótno to jest cięte na żądany wymiar i naciągane na ramę, zazwyczaj drewnianą, do której jest mocowane za pomocą plecionek lub, od XX wieku, za pomocą zszywek. Aby zmniejszyć chłonność tkaniny płóciennej i uzyskać gładką powierzchnię, nakłada się na nią podkład lub grunt i pozostawia do wyschnięcia przed rozpoczęciem malowania.

W malarstwie artystycznym akwarelami opisuje się mediummalarskie, w którym pigmenty barwne są związane w środkach rozpuszczalnych wwodzie. Akwarela wysycha znacznie szybciej niż malarstwo olejne i pozwala natworzenie drobniejszych, bardziej precyzyjnych dzieł sztuki. Jednak regularnewystawienie na działanie światła powoduje blaknięcie koloru. Akwarele są bardzowszechstronnym medium, mogą być stosowane na wszystkich rodzajach papieru,płótna, kamienia, drewna i tkanin.  W  malarstwie akwarelowym nie używa się bieli. Zamiast tego plastry lub plamy białego papierupozostawiane są niepomalowane w celu zobrazowania białych przedmiotów lubodbitego światła. Tonacje kolorystyczne i efekty atmosferyczne uzyskuje siępoprzez barwienie papieru, gdy jest on zwilżony różną ilością pigmentów.

Podczas gdy akwarela dominowała w sztuce azjatyckiej przeztysiące lat, w sztuce zachodniej ograniczała się w dużej mierze do szkicówprzygotowawczych aż do końca XVIII wieku. W tzw. złotym wieku malarstwaakwarelowego artyści ze szkoły angielskiego malarstwa pejzażowego podnieślirangę akwareli do rangi poważnej i niezależnej formy sztuki.

Rysunek ołówkiem jest przeznaczony albo jako szkic do bardziej rozbudowanej pracy w innym medium, ćwiczenie w wyrazie wizualnym, albo jako gotowe dzieło. Cylindryczny ołówek grafitowy, ze względu na swoją przydatność do łatwego wykonywania liniowych, szaro-czarnych pociągnięć, stał się następcą starszego, metalicznego rysika rysunkowego, którym późno średniowieczni i renesansowi artyści i rzemieślnicy szkicowali lub pisali na papierze, pergaminie lub drewnie. Mimo, że ołówki grafitowe zapewniały znaczny zakres efektów światłociemnych i możliwość modelowania tonalnego, najwięksi mistrzowie rysunku ołówkiem zawsze zachowywali elementy prostego linearyzmu lub ograniczonego cieniowania, które były odpowiednie do rysowania ołówkiem. 

Chociaż grafit wydobywano w XVI wieku, wykorzystanie przez artystów kawałków naturalnego grafitu nie jest znane przed XVII wiekiem. Wówczas drobne szczegóły grafitowe były włączane do szkiców, zwłaszcza w pejzażach artystów holenderskich. Grafit był używany do tworzenia wstępnych linii szkicowych do rysunków, które miały być ukończone w innych technikach, ale rysunki całkowicie wykończone grafitem były rzadkością aż do XIX wieku.

Rysunek kredowy, technika rysowania kredą, przygotowanymkamieniem naturalnym lub substancją ziemską, która jest zazwyczaj dostępna wkolorze czarnym, białym i czerwonym, lub sanguinem. Technika ta jestpreferowana przede wszystkim jako środek do wykonywania szybkich szkicówwstępnych, czasami do nadania chropowatości na tle większego dzieła, a corazczęściej od późnego renesansu jako samodzielny środek dla gotowych rysunków.

Najwcześniejsze rysunki kredowe pochodzą z czasów paleolitu.